Frozen Shoulder

Pathologie

Een ‘frozen shoulder' is een aandoening die zich uit door een combinatie van pijn in de schouder en bewegingsbeperkingen van de schouder. Het begin van de aandoening verloopt meestal vrij traag doch eindigt in een zeer invaliderende aandoening met een sterke weerslag op de dagelijkse activiteiten.

Oorzaken

Er bestaan twee vormen van ‘frozen shoulder', een primaire vorm, waarbij pijn en bewegingsbeperking voorkomen zonder aanwijsbare reden, en een secundaire vorm, die het gevolg is van een onderliggende ontsteking van de schouderpezen, van een trauma en of van een operatie. Patiënten met suikerziekte, schildklierlijden of de ziekte van Dupuytren (knobbels in de handpalm) hebben een grotere kans op het ontwikkelen van een ‘frozen shoulder'. Die patiënten zijn ook moeilijker te behandelen met conservatieve middelen.

Het is nog steeds zoeken naar de juiste oorzaak van een ‘frozen shoulder'. Er zijn al verschillende theorieën naar voren gebracht zonder dat de juiste oorzaak gekend is. Wat we zeker weten is dat bepaalde cellen van het schouderkapsel (fibroblasten) onder invloed van chemische stoffen in het gewricht (cytokinen en groeifactoren) gaan veranderen in cellen met een andere functie (myofibroblasten). Hierdoor verandert het schouderkapsel van een zeer dunne soepele uittrekbare structuur rond de schouder naar een verschrompelde, stugge structuur, met een sterke bewegingsbeperking van het schoudergewricht als gevolg. Aangezien de verschrompeling zich eerst en vooral voordoet in het voorste kapsel zal dit zich ook eerst uiten in een beperking van de buitenwaartse bewegingen (exorotatie) van de schouder.

Er zijn drie stadia te onderscheiden.

1/de bevriezende fase: hierbij is er een combinatie van pijn en beginnende bewegingsbeperking. Deze duurt gemiddeld één tot vier maanden.

2/de bevroren fase: hierbij gaat de pijn progressief weg, maar is er nog steeds bewegingsbeperking.

3/de uitdovende fase: hierbij ontstaat er een progressieve normalisatie van de beweeglijkheid, al dan niet volledig.

Het doorlopen van de drie stadia duurt gemiddeld 24 maanden. Er kan nadien echter ook nog een bewegingsbeperking overblijven.

Een ‘frozen shoulder' is dus een van nature uit zelfuitdovende, doch zeer lastige aandoening, aangezien ze zeer pijnlijk is en gedurende lange tijd een sterke invloed heeft op de dagelijkse activiteiten en bovendien de slaap verstoort.

Symptomen

Pijn en bewegingsbeperking zijn de voornaamste symptomen. Om een onderscheid te maken met andere klinische aandoeningen van de schouder moet men vooral letten op de beperking van de beweging van de schouder, zowel actief (door de patiënt) als passief (door de onderzoeker). Het is typisch voor een ‘frozen shoulder' dat er zowel acief als passief een gelijke bewegingsbeperking waar te nemen is. ‘Frozen shoulder' is dan ook in de eerste plaats een klinische diagnose, te stellen door de arts.

Diagnose

Technische onderzoeken geven weinig bijkomende informatie bij een ‘frozen shoulder', ze kunnen enkel gebruikt worden om andere diagnoses uit te sluiten. Een arthrografie, waarbij contrastvloeistof in de schouder wordt ingespoten, zal een vermindering van het volume van het kapsel aantonen. De diagnose zal dus meestal op klinische basis dienen gesteld te worden tijdens een onderzoek bij uw arts.

Behandeling

De behandeling van een ‘frozen shoulder' hangt af van het stadium .

In de bevriezende fase wordt een combinatie van pijnstillende medicatie, kinesitherapie en 2 tot 3 spuitjes met depot-cortisone voorgeschreven. Met deze conservatieve behandeling kan het overgrote deel van de patiënten met een ‘frozen shoulder' succesvol behandeld worden. Het vraagt echter de nodige tijd en inspanningen van de patiënt.

Slechts indien dit onvoldoende resultaat geeft dient men over te gaan tot meer ingrijpende maatregelen zoals een distentie-mobilisatie onder narcose, een arthroscopische of open release van de schouder.

Bij een mobilisatie van de schouder wordt het schouderkapsel progressief uitgerokken tot zijn normaal volume.

Bij een distentie-mobilisatie wordt het kapsel eerst tot zijn maximale volume opgeblazen met water.

Bij een release van de schouder wordt het schouderkapsel via een kijkoperatie losgemaakt, zodat de schouder terug meer ruimte krijgt voor beweging.

Al deze therapieën worden nadien gevolgd door intensieve kinesitherapie en een thuisprogramma om de herwonnen beweeglijkheid te behouden. Dit alles vergt dan ook een serieuze motivatie van de patiënt.

Complicaties

Een behandelde ‘frozen shoulder' kan terugkomen .

Blijvende verstijving van de schouder.

Shoulder-handsyndroom

Plexitis (irritatie van zenuwen), met verlengde pijn tot gevolg.

Latest update 01/09/2009.
De uitgever, de FLESSS, is geenszins verantwoordelijk voor de volledigheid en juistheid van deze gegevens. Deze tekst is louter informaief.  De toepasbaarheid van medische gegevens is altijd afhankelijk van de specifieke aard van een casus, en informatie vervangt geen advies of bijstand bij concrete gevallen. De bezoeker blijft zelf volledig aansprakelijk voor de keuze van de door hem geraadpleegde gegevens en voor de gevolgen van het gebruik dat hij maakt van de gegevens.